بررسی اثر مستقیم و غیر مستقیم باورهای خوداثربخشی بر اضطراب والدین و سازگاری زناشویی با میانجی گری راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در والدین دارای فرزند مبتلا به بیماری مزمن اهواز

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، آزمون مدل فرضی رابطه ی باورهای خوداثربخشی با اضطراب والدین و سازگاری زناشویی با میانجی گری راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در والدین دارای فرزند مبتلا به بیماری مزمن اهواز بود. مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش، کلیه والدین دارای فرزند مبتلا به بیماری مزمن اهواز بودند. نمونه مورد پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب گردید. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسش نامه خوداثربخشی شرر، پرسش نامه اضطراب آشکار اشپیل برگر، مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر و فرم کوتاه پرسش نامه تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی است. برای آزمون الگوی پیشنهادی از الگویابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار amos نسخه 18 استفاده شد. روابط واسطه ای الگوی نهایی نیز با استفاده از بوت استراپ (آزمون خود راه انداز) نرم افزار amos نسخه 18 آزموده شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل اصلاح شده از برازش خوبی با داده ها برخوردار است. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که باورهای خود اثربخشی با اضطراب والدین، سازگاری زناشویی و راهبردهای تنظیم شناختی مثبت و منفی هیجان ارتباط مستقیم دارند. هم چنین راهبردهای تنظیم شناختی مثبت هیجان با اضطراب والدین و سازگاری زناشویی رابطه مستقیم دارند. به علاوه، ارتباط مستقیم منفی بین راهبردهای تنظیم شناختی منفی هیجان با سازگاری زناشویی یافت شد. از سوی دیگر، باورهای خود اثر بخشی تأثیر غیر مستقیمی از طریق راهبرد تنظیم شناختی مثبت هیجان براضطراب والدین و سازگاری زناشویی و تأثیر غیر مستقیمی از طریق راهبرد تنظیم شناختی منفی هیجان برسازگاری زناشویی داشتند.